Aan turbulentie ga je niet dood...

Heel vroeg verlaten we Kuala Lumpur, het is nog donker op straat en de laatste uitgaanders komen slingerend het hotel binnen lopen. Hero, de Uber chauffeur met treurige Chinese muziek uit zijn autoradio, rijdt sukkelig maar brengt ons op tijd naar het vliegveld.
De vlucht naar Colombo is er eentje voor een goed horrorverhaal. De vrouw naast Olle, die toen het vliegtuig nog gewoon stabiel op de grond stond, een paniekaanval van jewelste kreeg en door haar nieuwbakken echtgenoot (dat zie je meteen :-).....) en de vrouwelijk uitziende steward tot kalmte gemaand moest worden, drie uur lang turbulentie, jammerende medepassagiers, gedienstig cabinepersoneel met een onuitputtelijke hoeveelheid verse kotszakjes en Sam die bij iedere vrije val zijn hoofd in mijn schoot duwde en afwisselend wat krachttermen en de dramatische tekst dattie nog te jong was om te sterven bezigde...
Lichtgroen en heel blij dat we nog in leven waren rolden we, links en rechts een gevuld kotszakje ontwijkend, het vliegtuig uit.
Maar goed, we waren er nog niet..., er was ook nog een doorvlucht in een kleiner toestel naar Trincomalee. Een kleiner toestel.., een heel veel kleiner toestel...een Cessna met een piloot in korte broek op slippers met zonnebril en stoere baard. De jongens, en eerlijk gezegd ook ik, hadden er niet heel veel vertrouwen in maar McGyver maakte zijn belofte dat alles in orde zou komen waar en zette ons na 45 minuten keurig aan de andere kant van het land weer aan de grond.
Hier in Trincomalee, of eigenlijk heet het dorp Nilaveli, is er weinig te doen. Tijd voor volledige ontspanning dus en iedereen weet hoe goed ik daar in ben :-)!
We zwemmen wat, ik begeef mij op een luchtbed te diep de zee in, Sam ergert zich aan het slechte communiceren van de Sri Lankanen die hun hoofd op een grappige manier heen en weer schudden als ze ja bedoelen maar eigenlijk nee zeggen, Olle doet de hele dag handstand in het zwembad en zijn gehoor heeft daar enorm onder te lijden en we eten bij het mevrouwtje van hiernaast heerlijke curry en zelfgemaakt ijs.
Vandaag was het tijd voor wat aktie en deden we de enige toeristische attraktie aan die deze regio rijk is..., fort Fredrick, een fort door de Hollanders gebouwd ergens in de zeventiende eeuw en nog steeds in gebruik door de Sri Lankaanse marine. Na de aarzelende start, de tuktuk chauffeur had geen idee waar we het over hadden, gingen we op weg. Sam en ik in een tuktuk met een godsdienstwaanzinnige die zijn hele tuktukje vol had staan met Jezus Redt teksten en een Maria op het dashbord. Dat gaf ons uiteraard direct een extreem veilig gevoel....
Om ons te plezieren zette hij keihard zijn ceedee spelertje aan met Indiase rapmuziek. We waren met onze wapperende haar, tante til bril en opwaaiende jurruk een ware bezienswaardigheid. Het fort was niet veel aan, de tempel daarboven des te meer en de gratis lunch die we kregen om de goden goed te stemmen zag er goor uit....
Morgen weer door, Sigiriya is de volgende stop, de autorit geregeld en de olifanten besteld. De kudde staat te wachten bij het eerste meertje hebbik met de ranger afgesproken....