Aapjes kijken XXL
Door: Elvire
Blijf op de hoogte en volg Elvire
07 Augustus 2016 | Indonesië, Medan
Bukit Lawang..., volgens de gids is de vertaling hiervan 'deur naar de heuvels', en heuvels waren het!
Nou weten jullie dat ik de theorie aanhang dat een mooi verhaal niet altijd (helemaal) waar hoeft te zijn maar ik denk dat ik deze keer niet (of nauwelijks) hoef te overdrijven.
Mensch, wat was ik nerveus voor deze tocht van ongeveer 30 uur door het tropisch regenwoud van Sumatra. Na de 'wandeling' van vorig jaar in Thailand waar ik letterlijk doorheen gesleept ben door de jongens (de een deed het wat liefdevoller dan de ander), had ik mij op deze helletocht een stuk beter voorbereid. Een strak regime van drie keer per week sportschool en ene mevrouw S.B. uit Noord Holland zorgden ervoor dat ik semi goed voorbereid op pad ging. Semi goed.., want op 37 graden en een luchtvochtigheid van 85% bereid je je in de Sassemse sportschool niet voor.
Na de eerste klim moest ik al bijna spugen, wat een ellende en de moed zonk me in de schoenen. Waarom was dit ook alweer leuk?
Na een minuut of twintig zagen we echter de eerste oerang oetan, een mannetje die 'minding his own business' wat aan zijn kont zat te peuteren en aan zijn handen en voeten in een boom hing. Ik moest er een beetje van huilen, kreeg een brok in mijn keel, wat een prachtig groot, menselijk, rood wild dier. Tijnus nam direct een foto van zijn roodharige vriend, kleur zoekt kleur volgens de Tijn :-). Een stukje verderop zat zijn vriendin, ze waren duidelijk iets van plan maar vonden dat er teveel toeschouwers waren.
Na een tijdje achter een groepje andere toeristen aangelopen te hebben, vond onze gids het duidelijk welletjes en vroeg hij ons of we toeristen wilden kijken of zijn jungle wilden zien...
Duidelijke taal, we kwamen voor de jungle.... rechtsomkeert dus maar en hatsa, zo gingen we, de gids met zijn 'klabang' voorop, hup de echte jungle in. Berg op, berg af, pauze voor de 'mama', berg op, oerang oetan met baby, pinda's gevoerd, berg af, beekjes overgestoken, bamboe klabangen, nasi uit een bananenblad, berg af, slok water en toen....., de ergste en steilste berg ooit bedwongen, een helberg waarbij de Noordwijkse duinen verbleken, 500 meter steil omhoog, onszelf optrekkend aan lianen en onze voeten tussen de wortels van eeuwenoude bomen zettend. Klimmen XXL!
Bovenaan de berg wachtte Mina, een oerang oetan die iets minder op mensen is gesteld, ons op. Kon niet eens uithijgen..., door moesten we en wel direct!
Wat was ik, 12 oerang oetan ontmoetingen verder, blij dat we tegen vier uur het kamp voor de nacht bereikte.
En toen begon het echte avontuur...
We hebben gezwommen in de beek om het zweet van ons af te spoelen, de meegekomen kokkie kookte iets lekkers, we zaten op de grond op een zeiltje om te eten. So far so good..
In het zelfde kampement een ander Nederlands gezin met twee jongens, een vader in een ANWB broek en een moeder die meer dood dan levend in het kamp aankwam. Ze hadden de korte route genomen, hadden niks geklommen en de moeder was vol bewondering over mijn enigszins aangedikte verhaal over de 500 meter klim.
Ook hadden zij vochtig toiletpapier mee..., vochtig toiletpapier in de jungle waar de wc zoveel was als een tra in het bos, bezaaid met propjes wc papier en waar het volstrekt onduidelijk was waar voorgangers hun 'ding' hadden gedaan...., vochtig toiletpapier, ik bedoel maar!
Toen de avond plotseling viel en de jungle ontwaakte moest er geslapen worden. Slapen op een dun rubber matrasje zei de gids...
Het matrasje had geen rubber gezien volgens ons. Het was zo dun dat je net zo goed op een krantje kon gaan liggen. Op een dun matrasje dus, op een lemen ondergrond onder een tentdoek gemaakt van vuilniszakken. Expeditie Robinson is er niets bij. Volgens Tijn had hij alle stenen van heel Bukit Lawang onder zijn krant. Het noodweer barstte boven onze 'tent' los, het onweer was oorverdovend en de regen overstemde alle enge jungle geluiden. Ook werd 'het toilet' lekker schoongespoeld. Een wijsch mensch zei eens: 'ieder nadeel heb z'n voordeel'. En zo begon een lange, slapeloze nacht....
Terug gingen we de 'easy' weg, badend door de rivier, af en toe een stroomversnellinkje trotserend, prachtige zonnestralen die door de enorme bomen schenen, de rubberplantage over, twee steile klimmetjes verder en we waren weer in de bewoonde wereld waar de imam net begon te zingen...
Nou weten jullie dat ik de theorie aanhang dat een mooi verhaal niet altijd (helemaal) waar hoeft te zijn maar ik denk dat ik deze keer niet (of nauwelijks) hoef te overdrijven.
Mensch, wat was ik nerveus voor deze tocht van ongeveer 30 uur door het tropisch regenwoud van Sumatra. Na de 'wandeling' van vorig jaar in Thailand waar ik letterlijk doorheen gesleept ben door de jongens (de een deed het wat liefdevoller dan de ander), had ik mij op deze helletocht een stuk beter voorbereid. Een strak regime van drie keer per week sportschool en ene mevrouw S.B. uit Noord Holland zorgden ervoor dat ik semi goed voorbereid op pad ging. Semi goed.., want op 37 graden en een luchtvochtigheid van 85% bereid je je in de Sassemse sportschool niet voor.
Na de eerste klim moest ik al bijna spugen, wat een ellende en de moed zonk me in de schoenen. Waarom was dit ook alweer leuk?
Na een minuut of twintig zagen we echter de eerste oerang oetan, een mannetje die 'minding his own business' wat aan zijn kont zat te peuteren en aan zijn handen en voeten in een boom hing. Ik moest er een beetje van huilen, kreeg een brok in mijn keel, wat een prachtig groot, menselijk, rood wild dier. Tijnus nam direct een foto van zijn roodharige vriend, kleur zoekt kleur volgens de Tijn :-). Een stukje verderop zat zijn vriendin, ze waren duidelijk iets van plan maar vonden dat er teveel toeschouwers waren.
Na een tijdje achter een groepje andere toeristen aangelopen te hebben, vond onze gids het duidelijk welletjes en vroeg hij ons of we toeristen wilden kijken of zijn jungle wilden zien...
Duidelijke taal, we kwamen voor de jungle.... rechtsomkeert dus maar en hatsa, zo gingen we, de gids met zijn 'klabang' voorop, hup de echte jungle in. Berg op, berg af, pauze voor de 'mama', berg op, oerang oetan met baby, pinda's gevoerd, berg af, beekjes overgestoken, bamboe klabangen, nasi uit een bananenblad, berg af, slok water en toen....., de ergste en steilste berg ooit bedwongen, een helberg waarbij de Noordwijkse duinen verbleken, 500 meter steil omhoog, onszelf optrekkend aan lianen en onze voeten tussen de wortels van eeuwenoude bomen zettend. Klimmen XXL!
Bovenaan de berg wachtte Mina, een oerang oetan die iets minder op mensen is gesteld, ons op. Kon niet eens uithijgen..., door moesten we en wel direct!
Wat was ik, 12 oerang oetan ontmoetingen verder, blij dat we tegen vier uur het kamp voor de nacht bereikte.
En toen begon het echte avontuur...
We hebben gezwommen in de beek om het zweet van ons af te spoelen, de meegekomen kokkie kookte iets lekkers, we zaten op de grond op een zeiltje om te eten. So far so good..
In het zelfde kampement een ander Nederlands gezin met twee jongens, een vader in een ANWB broek en een moeder die meer dood dan levend in het kamp aankwam. Ze hadden de korte route genomen, hadden niks geklommen en de moeder was vol bewondering over mijn enigszins aangedikte verhaal over de 500 meter klim.
Ook hadden zij vochtig toiletpapier mee..., vochtig toiletpapier in de jungle waar de wc zoveel was als een tra in het bos, bezaaid met propjes wc papier en waar het volstrekt onduidelijk was waar voorgangers hun 'ding' hadden gedaan...., vochtig toiletpapier, ik bedoel maar!
Toen de avond plotseling viel en de jungle ontwaakte moest er geslapen worden. Slapen op een dun rubber matrasje zei de gids...
Het matrasje had geen rubber gezien volgens ons. Het was zo dun dat je net zo goed op een krantje kon gaan liggen. Op een dun matrasje dus, op een lemen ondergrond onder een tentdoek gemaakt van vuilniszakken. Expeditie Robinson is er niets bij. Volgens Tijn had hij alle stenen van heel Bukit Lawang onder zijn krant. Het noodweer barstte boven onze 'tent' los, het onweer was oorverdovend en de regen overstemde alle enge jungle geluiden. Ook werd 'het toilet' lekker schoongespoeld. Een wijsch mensch zei eens: 'ieder nadeel heb z'n voordeel'. En zo begon een lange, slapeloze nacht....
Terug gingen we de 'easy' weg, badend door de rivier, af en toe een stroomversnellinkje trotserend, prachtige zonnestralen die door de enorme bomen schenen, de rubberplantage over, twee steile klimmetjes verder en we waren weer in de bewoonde wereld waar de imam net begon te zingen...
-
07 Augustus 2016 - 19:03
Conny Van Belle:
Wat 'n avontuur! Aangedikt of niet,al is het maar de halve waarheid,dan vind ik het nog spannend! Leuk om later aan je kleinkinderen te vertellen. -
07 Augustus 2016 - 20:08
Lidy Fockens:
Wat heerlijk dat je ons weer deelgenoot maakt van jullie spannende wedervarendheden,Geweldig,wat geniet ik weer van jullie avonturen!
Petje af Elvira ,kijk voor die mannen is het stoer om na te vertellen maar voor jouw tere gestel is het vast afzien en hijgen om het spul bij te houden!Zte doorrrr,dan krijgen we nog meer verhalen! Groeten en nog veel plezier ! -
07 Augustus 2016 - 20:33
Colette:
OMG wat een heerlijk avontuur, ik zeg zou 7 kleuren hebben ge......jwz
Na terugkomst borrel en eten @casa d maxima. Vraag Rachel en Kees dan ook. Kunnen jullie ervaringen uitwisselen over de prachtige aapjes. Dikke kusssss en geniet ❤️ -
08 Augustus 2016 - 17:47
Annelou Van Egmond:
Wat een meemakingen! Klinkt super spannend allemaal! -
08 Augustus 2016 - 18:17
Deliana Ernst:
Wat een prachtig verhaal, meer graag! -
10 Augustus 2016 - 05:48
Ingrid:
Wat schrijf je toch heerlijk xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
