Air Asia meemakingen

En daar gaan we, onderweg naar Kuala Lumpur, een uiterst gestresste stewardess commandeert ons naar onze plek wat er volgens Sam op duidt dat zij een een nare en turbulente heenvlucht heeft gehad..., de zenuwen gieren hem door zijn keel.
Ik heb geluk, naast mij de manlijke helft van een sjinees gezin. Al smakkend en boerend werken vader en zoon zich door een onwelriekende bak slierten heen en in de tussentijd maakt de vader semi schattige zoemgeluiden naar de vrouwelijke helft van het gezin op de rij achter me.
Sinds de nogal schommelende, met luchtzakken gevulde, heenvlucht van twee weken geleden heeft Sam zich volledig ingelezen in de wondere wereld van 'aviation', behalve allerlei geruststellende berichten over turbulentie (die hij als een mantra herhaalt) weet hij ook alles over de ongelofelijke hoeveelheid E-colli bacteriën die zich op de tafeltjes bevinden en weet hij dat de dekentjes gemiddeld zo'n dertig keer gebruikt worden, zonder te wassen, en dan vervangen worden door nieuwe...
De eerste vrije val is een feit, het frêle Maleisische dametje naast Max heeft haar handen stevig om zijn bovenarm geklemd en Sam en ik houden handjes vast over het gangpad.
De Air Asia stewardessen zijn trouwens ongelofelijk slank, dat moet natuurlijk ook wel anders passen ze niet in het schattige rode en vooral strakke uniformpje wat maar in één maat geleverd wordt. Dit is een schril contrast met de dames in Sri Lanka, deze dames zijn allemaal wat steviger en ook zeker niet te belazerd om hun vetjes te laten zien. De nationale dracht, de sarong, wordt hier zo gedragen dat hun buikjes zichtbaar en bloot over de rand van de rok hangen. Ik ben er niet tegen en overweeg een sarong aan te schaffen! Ik ben ook in het gelukkige bezit van vetjes en ben er vanaf nu ook trots op :-)!
De meneer naast me blijkt onderdeel uit te maken van een veel grotere groep sjinezen die verspreid over het vliegtuig zitten, behalve bakken met slierten worden er nu vanuit voor in het vliegtuig grote dozen met pizza's aangeleverd. Twee kartonnen pizzahut dozen pronken op zijn met E-colli bacteriën gevulde tafeltje en ook deze worden luid smakkend weggewerkt. Smakken is duidelijk bon ton onder de Chineze bevolking net zoals het voor de Sri Lankaanse mannen uiterst normaal is om hard, lang, vaak en zonder enige vorm van gêne hun neus op te halen! Iedere cultuur zijn gewoontes.....
En we hebben het overleefd...., netjes geland in KL, nu met een hele grote dame in de auto ;-)... zij loodst ons door de avondspits en dan...hatsa....lekker met onze handen eten bij de Indiaer op het hoekje van de straat!