Rijke Tata's

George Town, de Heritage dagen, wat een prachtig feest. Overal lichtjes, lampionnen, locals die verhalen vertellen, je je naam leren schrijven in hun eigen taal en met z'n allen Olle omarmen. Hij gaf zelfs in vloeiend engels een interview aan de Chinese lokale krant, inclusief foto.
Ik heb talent voor namen schrijven en weet nu ook hoe mijn naam geschreven moet in het Siamees, een handigheidje dat misschien ooit nog van pas komt bij een sollicitatie :-)
Iedere stad heeft een uitkijkpunt van waar je de hele stad kunt overzien, zo ook George Town, het heet Penang Hill en je komt er met een soort futuristisch uitziend kabelbaantje. Eerst moet je echter een kaartje kopen, dan op de foto en dan in de rij......, de rij staat vol gesluierde dames met hun bijbehorende mannen met behaarde ruggen in tanktops en hun krijsende kroost, de rij duurt, zo laten wij ons door de fotograaf vertellen, minstens twee uur. Het is 35 graden, zweet loopt over mijn rug en twee uur in een rij ziet ik echt niet zitten. Gelukkig ziet Sam een uitweg, er is een 'fastlane' en tegen betaling van iets extra's (lees twee keer zoveel) zijn we sneller aan de beurt. We kopen de 'fastlane', gaan met wat Spanjolen in de rij staan en mogen bij de eerstvolgende rit mee naar boven. Enigszins beschaamd begeven we ons naar de trein alwaar we inderdaad als eersten mogen instappen en naar boven zoeven. Na op de hill een klein uurtje rondgekeken hebben en genoten hebben van het uitzicht maar vooral van de koelere lucht en de hamburger gingen we weer 'van onderen'. Dit keer was de 'fastlane' nog genanter, er was een wachtkamer met airco!
In de parkeergarage werden we weer met beide benen op de grond gezet en moesten we gewoon wachten op de lift van de parkeergarage, samen met een grote groep Sjienezen waaronder een meisje met een extreem irritanterig piepje in haar schoenen dat dansend naast haar moeder stond. Vriendelijk lachend en knikkend wensten de jongens haar de meest vreselijke ziektes toe :-)
Op zondag hebben we heerlijck gezwommen bij een hotel in Batu Ferringhi, nadat we eerst een hotelkamer hebben moeten boeken om toegang te krijgen tot de 'pool'..., rijke Tata's XXL!
Na een laatste keer eten bij Kapitan, het beste Indiase restaurant van de stad, waar je je voor een euro of vijftien, aan een plastic tafeltje, in 40 graden, onder een plafondwapper, met z'n allen, helemaal vol kunt eten aan butterchicken , tandoori kip en buttergarlic naan.
En waar Sam en ik onze ogen niet hebben kunnen afhouden van een schattige Indiase baby met opgeplakte wenkbrauwen, gaan we slapen om de volgende dag weer door te reizen..., das vandaag dus, op naar Ipoh!