Groen, groener, groenst
Door: Elvire
Blijf op de hoogte en volg Elvire
17 Augustus 2016 | Indonesië, Gilis
Gili Trawagan, de zon is op, het bed slaapt zacht, de badkamer is Aziatisch hip met bamboe en de agressieve hanen kraaien hier, godverkak, de hele nacht door!
Waarom?!!!!
Ook zij hoeven pas naar de moskee als de imam zingt zou je denken...., vijf uur is vroeg genoeg wat mij betreft :-)!
Het huisjeshotel heeft fietsen te leen, de hele eilandbevolking fietst zich een slag in de rondte en ook wij wagen ons op de fiets.
Het valt direct op dat mensen op het eiland heel langzaam fietsen, Olle roept dat hij bijna van zijn fietst pleurt en vermoedt een complot van mensen die hem express voor zijn fiets lopen....
We zoeken een strand maar zien door de schreeuwerige strandtenten en dito uitspanningen de zee niet eens. Plotseling stopt het zandpad en staan we op 'coral beach'. De zee lokt ons en als we als 'one happy family', als ware het een reclame voor een reisburo, de zee inhollen voelen we het scherpe koraal onder onze voeten.
Auwwwww!
We weten niet hoe snel we weer terug moeten hollen..., alleen zeebeest Tijn zet door!
Subdoel van deze reis is na de oerang oetan in het wild zien ook de zeeschildpadden zien zwemmen. Geen betere plek hiervoor dan de koraalriffen rondom de drie Gili eilanden.
We huurden een bootje met een glazen bodem, kregen er flippers en een duikbril
bij en ook een kapitein die de weg naar de vriendelijke dieren wist te vinden.
De eerste duik was het al raak! Daar zwom er eentje..., ik zag hem vanuit de verte omdat ik in eerste instantie druk bezig was met mijzelf enigszins elegant te water te laten. Dit alles zonder dat mijn duikbril van mijn kop zou vliegen of erger nog, mijn borsten tijdens de vrije val uit mijn bovenstuk zouden piepen.
De mannen waren al druk richting schildpad aan het flipperen toen ook ik eindelijk zo ver was om te gaan.
De snorkel zat in mijn mond, de duikbril liep vol, ik moest spugen bij het idee wie deze snorkel allemaal al in zijn of haar mond had gehad en begon al snel te hyperventileren....
Kak man, wat deed ik mezelf weer aan....
Ik besloot om dapper terug te flipperen naar de boot maar helaasch had de kapitein alleen maar oog voor het groepje 'belanda putti' in de verte en iedere keer als ik al proestend en steunend de boot bereikte, startte de kapitein de motor en voer hij richting de heren...
De golven zijn hier hoog en ik werd met toch een partij zeeziek van het gedobber in de golven.
Daar lag ik dan, zo zeeziek als een hond in de Indische oceaan.
Lang verhaal kort, ook Max kwam lichtgroen en bleek om de neus uit de golven, we hebben ons samen laten afzetten op het witte zand van het eiland waar we later die dag gingen lunchen, ik heb een uur liggen slapen onder een palmboom, de jongens hebben 58 schildpadden gezien, Sam heeft met de onderwatercamera nog de afgezakte bikinibroek van een Italiaanse schone gefilmd en Olle heeft, onder de deskundige leiding van Sam, over Tijn heen gespuugd.....
Het was een geslaagde onderneming!
Morgen verkassen we weer..., maar niet voordat we de imam nog één keer hebben horen zingen...
Waarom?!!!!
Ook zij hoeven pas naar de moskee als de imam zingt zou je denken...., vijf uur is vroeg genoeg wat mij betreft :-)!
Het huisjeshotel heeft fietsen te leen, de hele eilandbevolking fietst zich een slag in de rondte en ook wij wagen ons op de fiets.
Het valt direct op dat mensen op het eiland heel langzaam fietsen, Olle roept dat hij bijna van zijn fietst pleurt en vermoedt een complot van mensen die hem express voor zijn fiets lopen....
We zoeken een strand maar zien door de schreeuwerige strandtenten en dito uitspanningen de zee niet eens. Plotseling stopt het zandpad en staan we op 'coral beach'. De zee lokt ons en als we als 'one happy family', als ware het een reclame voor een reisburo, de zee inhollen voelen we het scherpe koraal onder onze voeten.
Auwwwww!
We weten niet hoe snel we weer terug moeten hollen..., alleen zeebeest Tijn zet door!
Subdoel van deze reis is na de oerang oetan in het wild zien ook de zeeschildpadden zien zwemmen. Geen betere plek hiervoor dan de koraalriffen rondom de drie Gili eilanden.
We huurden een bootje met een glazen bodem, kregen er flippers en een duikbril
bij en ook een kapitein die de weg naar de vriendelijke dieren wist te vinden.
De eerste duik was het al raak! Daar zwom er eentje..., ik zag hem vanuit de verte omdat ik in eerste instantie druk bezig was met mijzelf enigszins elegant te water te laten. Dit alles zonder dat mijn duikbril van mijn kop zou vliegen of erger nog, mijn borsten tijdens de vrije val uit mijn bovenstuk zouden piepen.
De mannen waren al druk richting schildpad aan het flipperen toen ook ik eindelijk zo ver was om te gaan.
De snorkel zat in mijn mond, de duikbril liep vol, ik moest spugen bij het idee wie deze snorkel allemaal al in zijn of haar mond had gehad en begon al snel te hyperventileren....
Kak man, wat deed ik mezelf weer aan....
Ik besloot om dapper terug te flipperen naar de boot maar helaasch had de kapitein alleen maar oog voor het groepje 'belanda putti' in de verte en iedere keer als ik al proestend en steunend de boot bereikte, startte de kapitein de motor en voer hij richting de heren...
De golven zijn hier hoog en ik werd met toch een partij zeeziek van het gedobber in de golven.
Daar lag ik dan, zo zeeziek als een hond in de Indische oceaan.
Lang verhaal kort, ook Max kwam lichtgroen en bleek om de neus uit de golven, we hebben ons samen laten afzetten op het witte zand van het eiland waar we later die dag gingen lunchen, ik heb een uur liggen slapen onder een palmboom, de jongens hebben 58 schildpadden gezien, Sam heeft met de onderwatercamera nog de afgezakte bikinibroek van een Italiaanse schone gefilmd en Olle heeft, onder de deskundige leiding van Sam, over Tijn heen gespuugd.....
Het was een geslaagde onderneming!
Morgen verkassen we weer..., maar niet voordat we de imam nog één keer hebben horen zingen...
-
17 Augustus 2016 - 16:27
Conny:
Ach Elvire,mooi groen is ook niet lelijk om maar eens te vari-eren op rood. Ik zie het weer helemaal voor me! Nou dacht ik toch, dat jullie op zoek waren naar de roots van Max, maar jullie bedoelen toch niet de orang-oetans of de zeeschildpadden? Nog niets gevonden van andere familieleden? -
17 Augustus 2016 - 16:36
Gon:
oh dochter, wat een belevenis weer, zie het helemaal voor me, moet er vreselijk om lachen, de buren
hadden al een busje besteld, ga zo door en veel plezier!!! -
17 Augustus 2016 - 20:40
Deliana :
Een groene meemaking is ook een meemaking! -
17 Augustus 2016 - 22:31
Ingrid:
whahahahahahhahaha kan niet wachten tot de volgende update - wat heerlijk lezen dit in deze drukke olympische tijden!! xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
