Oeloewatoe
Door: Elvire
Blijf op de hoogte en volg Elvire
14 Augustus 2016 | Indonesië, Uluwatu
Kwart voor zes in de ochtend, tis nog pikkedonker als we aankomen op het 'internationale' vliegveld van Medan.
We doen onze rugzakken in een extra 'bodybag' en gaan in de incheck rij staan. Zo 's morgens vroeg zijn we weer een waar volksvermaeck voor de Indonesiers en zodra we ingecheckt zijn lopen we door de douane richting vliegtuig. Braaf lopen we achter elkaar door de slurf die ons brengt naar..., juistum, de onderkant van de slurf alwaar wij de keuze hebben om te springen of met een keukentrapje naar benee :-), een klein vliegtuigje staat ons verderop op te wachten.
In het vliegtuig slaat de verveling bij een schattig klein meisje achter ons al snel toe en nadat zij eerst een tijdje in de 'vetjes' van mijn arm heeft zitten prikken is Olivier aan de beurt. Samen hebben ze, de kleine turf kwam nauwelijks boven de stoelzitting uit, de hele reis getekend op de iPad. Wat een goed jong is het toch, die Olle...
De aankomst in Bali is bewolkt maar o zo vertrouwd, de beelden van de Goden lachen ons welkom en de tassen komen snel. Het is rustig op het vliegveld, bijna geen toeristen, zal de angst voor aanslagen toch invloed hebben?
Na twee uur stapvoets rijden zijn we in ons onderkomen voor de volgende drie nachten.
Uluwatu, het klinkt als een sprookje en dat is het ook!
Drie nachten blijven we hier, zolang op één plek zijn we nog niet geweest. Het vakantiegevoel maakt zich van ons meester.
De golven zijn hier hoog, het strand wit, het keihard bij elkaar gewerkte vakantiegeld van Tijn omgezet in een surfboard en ik...?
Ik organiseer me een slag in de rondte om nog ergens boottickets naar de Gili eilanden vandaan te halen.
Met tussenkomst van ene Wayne (fraaie Balinese naam) lukt het uiteindelijk om aanstaande maandag door te reizen naar de Gili eilanden.
Sam en Tijn doen nog een brommer excursie naar Kuta. Een badplaats zo'n 25 minuten hier vandaan. Niet gehinderd door enige kennis van het Balinese wegennet stappen zij tegen vijf uur op de brommer met 50.000 roepia in hun kontzak! Komt goed mam, niets aan de hand mam, we zullen voorzichtig rijden mam en nee, natuurlijk niet te hard.., wat denk je nou....
Twee en half uur later kwamen de heren met paniek in de ogen terug. Ze waren verdwaald, hadden politie ontweken, er zat een 'valse' hond achter hun aan en het was zooooo donker!
Kuta is nooit bereikt en ik was zo blij dat ze er weer waren. 'Tblijven toch je kinderen hè :-)
Na nog een klein snufje cultuur op onze laatste avond en een diner in de rook om de 'bad spirits' te verdrijven (?), lekker hoopgevend..., een restaurant vol kwade geesten..., zijn de tassen weer vol en dicht voor onze volgende bestemming.
Een dagje Sanur, bejaarde Aussies ben voorbereid op de invasie van de 'belanda's', we komen eraan!
-
14 Augustus 2016 - 12:24
Colette:
Tis weer een heerlijk verslag van jullie uitspatting naar het oh zo mooie Indonesië, het ooit zo geliefde land van mijn geliefde oom. Jouw beschrijving El4 maakt het alsof je als lezer zelf aanwezig bent. Talent vrouwke, geniet met je geweldige mannen, liefs ❤️from sunny Sassem ☀️ -
14 Augustus 2016 - 14:39
Conny :
Je verslagen kunnen mij niet lang genoeg zijn. Wat kun jij goed, grappig en interessant schrijven! Van wie zou je dat hebben ge-erfd?( Ik doe het maar zo,want een trema lukt me niet) Je moet je kinderen loslaten, zeggen ze wel, maar ik denk, dat je peentjes gezweet (of gezweten) hebt,toen de twee jongsten zo lang wegbleven. Enfin, alles is goed afgelopen! Ik kijk uit naar jullie volgende avontuur! Succes en nog veel plezier! -
14 Augustus 2016 - 17:36
Ingrid:
Thanks voor weer een heerlijk leesmomentje :) x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
